Saturday, April 23, 2005

Magsaya

Alintana man ang nakaraan
Masakit man ang pinanggalingan
Mabaho man ang dinaanan
Sa simpleng ligaya ay nabubura

Sinaktan man ng hagupit
Kinaladkad man at pinasabit
Binastos at iwinalang-bahala
Magsaya't may bukas pa

Hindi na importante ang kahapon
Hindi na naaalala iyon
Kinalimutan na ang kahalagahan
At iniwan na ang kinasaktan

Hindi man mahilom ang sugat
Hindi na rin iniintindi ang sakit
Dahil wala nang pakialam
At hindi rin naman talaga nasaktan

Kathang-isip lamang na dati siya'y nariyan
Ngunit ang katotohanan
Guni-guni ko lamang
Masaya na, dahil sa wakas siya na ri'y nalimutan

Friday, April 08, 2005

Lead Me Where To Go

Steadfastly moving in coherence
With arms widespread and heart open
Eventually receiving the translation
Unfortunately confronting the harsh truth

With a fist enclosed and a heart in flames
With a mind wrecked and a heart mixed up
Realization of a folly made true
And a lie just left to be realized

Nothing is clear still, nothing is real
Nothing explainable, nothing I can hear
Still feeling betrayed and forgotten
Still feeling the chill of the sting

By a shared promise forgotten
A cherished yesterday left to dry
A happy ending wasted in the wind
A promise written by the cursed